در سال ۲۰۰۷ کتابی از Haruki Murakami با نام What I Talk About When I Talk About Running منتشر شد. هاروکی موراکامی در سال ۱۹۸۲ و پس از فروختن کلوبِ جاز خود به منظور صرف وقت بیشتر برای نویسندگی، برای حفظ شرایط خوب بدنی، شروع به دویدن کرد. او در واقع خاطرات مرتبط با دوندگی و نقش آن در نویسندگی و زندگی حرفه‌ای خود را در این کتاب بازگو کرده است. یکی از ویژگی‌های بارز موراکامی در کتاب هایش تلاش همیشگی او برای به اشتراک گذاری علایق و خاطراتش با خوانندگان به صورت صریح وضمنی می‌باشد. وی همواره عناوین کتاب های خود را از موسیقی‌ها و یا کتاب های مورد علاقه‌اش اقتباس می‌کند، عنوان کتاب از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم نیز در اصل از کتابی با عنوان وقتی از عشق می‌گوییم، از چه می‌گوییم نوشته ریموند کارور گرفته شده است.. علاوه بر این ها، لحظات ناب و جذابی از زندگی این نویسنده ی بزرگ در این کتاب توصیف شده اند: لحظه ی سرنوشت سازی که موراکامی تصمیم گرفت نویسنده شود، بزرگترین دستاوردها و شکست های او و تجربه هایش از فراز و نشیب های ذهنی و بدنی پس از پنجاه سالگی.
While training for the New York City Marathon, Haruki Murakami decided to keep a journal of his progress. The result is a memoir about his intertwined obsessions with running and writing, full of vivid recollections and insights, including the eureka moment when he decided to become a writer. By turns funny and sobering, playful and philosophical, here is a rich and revelatory work that elevates the human need for motion to an art form.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.